Uczennica klasy III TOR została finalistką konkursu literackiego na esej: „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd idziemy?”
,,Wierzymy, że każdy ma obowiązek pozostawienia świata trochę lepszym niż go zastał.
Pragniemy, abyście się stali naszymi partnerami w takim działaniu.
O smaku życia decyduje przecież to,
CZY ZŁAPIEMY WIATR W ŻAGLE”.
Właśnie ta myśl przyświecała konkursowi literackiemu ogłoszonemu przez Fundację im. Agi Skrobackiej Wiatr w Żagle.
Patronka fundacji Agnieszka Skrobacka odeszła nagle i niespodziewanie, mając zaledwie 18 lat. Zmarła na sepsę. Z miłości rodziców do córki i potrzeby pielęgnowania idei, którym Agnieszka chciała się poświęcić, zrodziła się fundacja Wiatr w Żagle.
06.01.2016 r. w Domu Środowisk Twórczych w zabytkowym Pałacu Tomasza Zielińskiego w Kielcach miała miejsce uroczystość wręczenia nagród uczniom - finalistom konkursu na esej „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd idziemy?" zorganizowanego przez Samorządowy Ośrodek Doradztwa Metodycznego i Doskonalenia Nauczycieli w Kielcach i Fundację.
Rozdanie nagród poprzedzone zostało krótkim wykładem nt. historii karnawału, a także pięknym koncertem w wykonaniu uczniów Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Ludomira Różyckiego w Kielcach.
Na uroczystości nie zabrakło uczennicy Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 we Włoszczowie, której esej został przez komisję konkursową pod przewodnictwem prof. Janusza Detki wyróżniony - Aleksandry Tatar, kl. III Technikum Organizacji Reklamy oraz bliskich jej osób.
Aleksandra otrzymała przepiękny przewodnik po Kielcach, dyplom oraz nagrodę pieniężną.
- Była to szczególna uroczystość, którą zdecydowanie będziemy miło wspominać – powiedziała Ola po powrocie do szkoły.
Do udziału w tym konkursie Uczennicę zachęciła Jej polonistka, pani Renata Kaczmarska, czuwająca nad poprawnością językową i ortograficzną pracy Aleksandry.
Olu, Gratulujemy nagrody!
http://wiatrwzagle.org/files/biuletyn_wiatr_w_zagle.pdf Wyróżnione prace literackie uczestników konkursu…
Aleksandra Tatar w swoich rozważaniach odpowiedziała na trzy pytania postawione w temacie pracy „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd idziemy?”
Oto fragmenty pracy:
„(…) Po pierwsze, czyli primo- skąd przychodzimy? Nie, nie z Biedronki, bo przecena na twaróg była. To pytanie tyczy się raczej czegoś znacznie wcześniej. Od czego zaczęło się wszystko? (…)
Przejdźmy lepiej do pytania drugiego (secundo!), czyli Kim jesteśmy? Zadałam to pytanie znajomej, na co w odpowiedzi uzyskałam zdziwione spojrzenie, potem jeszcze jedno spojrzenie mówiące coś jakby „czego ty ode mnie chcesz?”, a potem odpowiedź noo... jestem człowiekiem. Myślę, że kłamała, (…)
A może określa nas tylko nasze konto na facebooku czy instagramie? Wkładamy dużo energii w liczenie lajków, więc to musi coś oznaczać, prawda? (…)
Dokąd zmierzasz? Odpowiedzią może być warzywniak (np. po jabłka, na placek), postawiony sobie życiowy cel, czyli nadal może być to warzywniak, albo i śmierć /możliwości, co nastąpi po niej. Przyszłość ma to do siebie, że jest zupełnie nieprzewidywalna, co może prowadzić do prostego wniosku, że nie ma sensu się nad nią zastanawiać. Nie zgodziłabym się, bo uważam, że jej nieprzewidywalność pozostawia nam nieograniczone możliwości. Tak, a więc teraz usiądź i katuj się, wymyślając scenariusze wydarzeń, które z pewnością nigdy nie będą miały miejsca! Skoro już zastanawiamy się dokąd zmierzamy, to może warto by się zastanowić nad sensem życia? (…)”
https://www.youtube.com/watch?v=tYxQpxD3oQk „The Unforgettable Fire”
Źródło: materiał pani Renata Kaczmarska
Opracowanie: Lidia Jurek I Monika Kaczmarska