Juliusz Słowacki – Wikipedia, wolna encyklopedia ,,Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą 

  nadziei ..."

   

   /,,Testament mój"; Paryż, 1839/1840

 

 

 

 

 

 

KORDIAN:

[...]

Więc myśli i czucia
Trzeba skąpca przykładem na lata rozłożyć
I nigdy zmysłów w jednej nie utracić burzy.
Trzeba się dziś zwyciężyć, aby jutra dożyć.
Dziwna ciekawość życia prowadzi w podróży,
A za ciekawość trzeba nieszczęściami płacić
I nigdy zmysłów w jednej burzy nie utracić

[…]

 

Bezcenny rękopis wiersza Juliusza Słowackiego kupiony przez ...

                                                                 Pierwsza strona rękopisu Julisza Słowackiego / BN

 

Biblioteka Narodowa zakupiła w paryskim antykwariacie bezcenny

rękopis wiersza Juliusza Słowackiego ,,Le Cimetiere du Pere la

Chaise" wraz z zawierającym go zabytkowym sztambuchem.

Jak podała w komunikacie  Biblioteka Narodowa, utwór podarowany córce

francuskiego drukarza Korze Pinard, jest pierwszą kompletną

wersją wiersza znanego dotychczas tylko we fragmencie.

                                                                                                             / za RMF24;  25.01.2018

 

3 kwietnia 1839 r. w Paryżu zmarł Juliusz Słowacki, polski poeta, przedstawiciel romantyzmu, dramaturg i epistolograf. Obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego określany jako jeden z Wieszczów Narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej, epizodycznie związany z mesjanizmem polskim. Obok Adama Mickiewicza uznawany powszechnie za największego polskiego przedstawiciela romantyzmu.

 

Marek Grechuta śpiewa  Słowackiego...

,,Niechaj mię Zośka o wiersze nie prosi"

 

https://www.youtube.com/watch?v=Z4TpjCV-YwI

 

Utwory literackie Juliusza Słowackiego zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością Polski, przyczynami jej niewoli. Poruszały również uniwersalne tematy egzystencjalne. Jak wskazują historycy i krytycy literatury twórczość Słowackiego nacechowana była mistycyzmem, wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni, języka. Jako liryk zasłynął pieśniami odwołującymi się do Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był poetą nastrojów, mistrzem operowania słowem...

 

Już północ - cień ponury pół świata okrywa,

A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,

Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,

Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.

 

A choć znużone ciało we śnie odpoczywa,

To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,

Goni za marą, której szczęściu niedostaje,

A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.

 

Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia

I spogląda na księżyc, i miłe tchnie wonie,

Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia.

 

Jest serce, co się kryjąc w zakrwawionym łonie,

W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,

A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia.

 

/,,Sonet", Juliusz Słowacki

 

Obok poetów - Cypriana Kamila Norwida, czy Tadeusza Micińskiego, Słowacki jest uważany za jednego z największych mistyków polskiej poezji. 

 

Mimo, że Juliusz Słowacki przeżył zaledwie 39 lat jego twórczość była niezwykle obfita i zróżnicowana. Wywarł ogromny wpływ na późniejszych poetów, m.in. poetów Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego, np. Jana Lechonia czy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

 

Juliusz Słowacki stworzył wielkie, oryginalne, poruszające dramaty, wspaniałe poematy, wyrafinowaną prozę poetycką, cykl tajemniczych liryków genezyjskich z zawartym tam systemem filozoficznym poety. Niesamowitym spełnionym proroctwem Słowackiego stał się wiersz ,,Słowiański papież" znany także pod tytułem ,,Pośród niesnasków Pan Bóg uderza" z roku 1848,  należący do najbardziej tajemniczej części twórczości wieszcza,  wielokrotnie przywoływany przez papieża Polaka świętego Jana Pawła II w latach Jego pontyfikatu...

 

 

Czy znasz cytaty pochodzące z twórczości Słowackiego?

 

..Miłość - to światło, to niebo, to życie..."
                                                                 / Filon, akt 2, scena 1, tragedia ,,Balladyna"

 

 

,,Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy"

 

/ Roza Weneda, tragedia ,,Lilla Weneda", prolog

 

,,Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei"

 

/,,Testament mój"

 

,,Boże! Zdejm z mego serca jaskółczy niepokój,
Daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj..."

 

/ Kordian, akt 1 scena1, dramat romantyczny ,,Kordian"

  

,,Przyszłość daleka
,,Póki jesteśmy młodzi, wszystko jest przed nami..."

 

/Laura, akt 1 scena 2, dramat romantyczny ,,Kordian"

 

 

 

 

 

 

 

 Źródło: domeny publiczne, polona.pl 
 Redakcja: Lidia Jurek