Integracja poprzez sztukę

Szczegóły: Utworzono: 21 październik 2016

Uczniowie „Czarnieckiego” gościli na spotkaniu artystycznym u Podopiecznych Ośrodka Pomocy Społecznej we Włoszczowie...

/.../ Bronisz się, siejesz wiatr, myślisz jestem tak młody,
czas nas uczy pogody, tak od lat, tak od lat /.../

- W ramach warsztatów artystycznych zorganizowałem licealistom klasy II biomedycznej/matematycznej Liceum spotkanie z osobami niepełnosprawnymi, co miało posłużyć wzajemnemu zrozumieniu i niwelowaniu przesądów, szkodliwych stereotypów. Pozwoliło to młodym ludziom na bardziej świadome podejście do problemu nietolerancji i dyskryminacji - mówi organizator warsztatów pan Stanisław Mulewicz, nauczyciel przedmiotów artystycznych w naszej szkole.

Jak podkreśla nauczyciel, chodziło o to, by pobudzić aktywność młodego odbiorcy oraz rozwijać albo wykształcić umiejętność niesienia pomocy w różnych sytuacjach, dostrzegania innych ludzi z ich problemami.

- Cele, jakie sobie postawiliśmy to między innymi: pobudzenie współpracy między młodzieżą naszej szkoły a osobami niepełnosprawnymi, budowanie wzajemnego zaufania, promowanie pozytywnych działań poprzez sztukę, utrwalania pozytywnego wizerunku osób niepełnosprawnych - dodaje nauczyciel..

Uczestniczący w zajęciach muzycznych oraz zajęciach plastycznych uczniowie szkoły byli pełni uznania dla kunsztu wykonywanych przez pensjonariuszy Ośrodka prac plastycznych, na dużą cierpliwość twórców w dopracowaniu szczegółów, stosowania żywej, pełnej palety kolorów z zaklętą w nich ... poezją!

- Po spotkaniu integracyjnym zauważyłem, że kiedy uczniowie zaczęli poznawać podopiecznych ośrodka, skalę ich zdolności i siłę pasji artystycznych, stawali się bardziej wyrozumiali, bardziej życzliwi w stosunku do osób dotkniętych przez los - z satysfakcją podsumowuje pan Stanisław Mulewicz

Jedna z konkursowych prac fotograficznych ucznia Kl. IV TOR

Radka Wichrowskiego

,,Widziałam wiatr o siwych włosach,
roznosił spokój wśród pól,
w ciepłe babie lato kości grzał,
a innym razem lasy kosił,
spadał ostrzem z gór,
młody był, Bogiem był i gnał wolny tak.

Wiele dni, wiele lat, czas nas uczy pogody,
zaplącze drogi, pomyli prawdy,
nim zboże oddzieli od trawy.
Bronisz się, siejesz wiatr, myślisz jestem tak młody,
czas nas uczy pogody,
tak od lat, tak od lat.

Ilu ludzi czas wyleczył z ran,
zamienił w spokój burze krwi,
pewnie kiedyś tam, pod jesień tak,
też czoło wypogodzi i wygładzi brwi.

Widziałam dni w muzeach sennych,
o wnętrzach zimnych jak lód,
starsi ludzie w rogach wielkich sal,
księgi pięknych myśli pełne,
pokrył gruby kurz,
herbaty smak, kapci miękkich szur, spokój serc.

Wiele dni, wiele lat, czas nas uczy pogody